του Δώρου Θεοδώρου, π. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης

Στο Φιλελεύθερο της Κυριακής 23/12/18 υπήρξαν δυο βαρυσήμαντα κείμενα ιστορικής σημασίας

τα οποία σηματοδοτούν το δρόμο όλων των πολιτικών δυνάμεων και όλων των πολιτών προς την

κατεύθυνση της απαλλαγής της Κύπρου από τη κατοχή των εδαφών μας και την απελευθέρωση

τους από την Τουρκία.

Το ένα κείμενο είναι συνέντευξη του τέως Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Νίκου Κοτζιά

στον έγκριτο δημοσιογράφο της εφημερίδας Κώστα Βενιζέλο και το άλλο, κατάθεση του πρώην

Υπουργού Άμυνας Γιαννάκη Ομήρου επί της δεύτερης προεδρίας του Γλαύκου Κληρίδη, για τη

σύσκεψη της πολιτικής ηγεσίας Ελλάδας και Κύπρου στην Αθήνα για το πυραυλικό σύστημα

S300.

Τόσο η συνέντευξη του Κοτζιά όσο και η κατάθεση του Γ. Ομήρου αποκαλύπτουν και εκθέτουν

στη δημόσια θέα ποιοι και πως, ακόμα και γιατί, κράτησαν τον αγώνα του Κυπριακού λαού

μακριά από διεκδικήσεις για πραγματική απελευθέρωση και τον εγκλώβισαν τελικά στα πλαίσια

μιας καθαρά Τουρκικής πολιτικής επιδίωξης: Της Διζωνικής, Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Με

ψέματα, με εκφοβισμούς, με την απονεύρωση της όποιας αγωνιστικότητας, με την παθητική

αποδοχή των τετελεσμένων. Και με την ψευδαίσθηση του “έντιμου συμβιβασμού” που στη

πραγματικότητα ήταν πλήρης συνθηκολόγηση και υποταγή στην Τουρκία.

Αυτή η πολιτική αρχικά ξεκίνησε από τον Κληρίδη. Είναι αλήθεια. Όμως ο Κληρίδης ήταν ένας

“κυνικός” ρεαλιστής: Δηλ. ο ρεαλισμός του ήταν στυγνός και άσχετος με ιδεοληψίες. Έβλεπε

μόνο τους συσχετισμούς δυνάμεων κάθε φορά. Και με βάση αυτούς τους συσχετισμούς έκανε

πολιτική. Απόδειξη τούτου: Όταν το ΠΑΣΟΚ με τον Ανδρέα ήλθαν ξανά στην εξουσία μετά από

την κυβέρνηση Μητσοτάκη, δε δίστασε να συνεργαστεί μαζί του για μια νέα πολιτική απέναντι

στην Τουρκία με άξονα το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού χώρου και αιχμή του δόρατος το

πυραυλικό σύστημα S 300. Η ατυχία για την Κύπρο και την Ελλάδα ήταν η ασθένεια του Ανδρέα

και η ανάληψη της πρωθυπουργίας από το Σημίτη με εντελώς διαφορετική αντίληψη για το

Κυπριακό. Την πρώτη φορά που τον γνώρισα στη Νάντη της Γαλλίας, στο συνέδριο του

Γαλλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος επί Μιτεράν, κουβεντιάζοντας για την Κύπρο μου είχε πει επί

λέξη: “Έλα καημένε. Βρέστε τα επιτέλους με τους Τούρκους να τελειώνουμε”.

Αυτός ήταν ο Κώστας Σημίτης. Και αυτός τελικά ήταν που κατάργησε το Αμυντικό Δόγμα και

που ματαίωσε την έλευση των S300 στην Κύπρο.

Αυτός και όχι ο Κληρίδης, ο οποίος σύμφωνα με τη μαρτυρία του Ομήρου επέμενε σθεναρά να

φέρουν τους πυραύλους. Το ότι ανέλαβε ο ίδιος την ευθύνη της ματαίωσης δείχνει και το πόσο

κηδόταν των δεσμών Ελλάδας και Κύπρου. Και ήταν προς τιμή του.

Ο Κοτζιάς στη συνέντευξή του μας δείχνει καθαρά και ποιοι πολέμησαν τη νέα γραμμή Ελλάδας-

Κύπρου για το Κυπριακό. Τη γραμμή της πραγματικής απαλλαγής από την κατοχή και τις

εγγυήσεις. Τη γραμμή που αποτρέπει την προτεκταροποίηση της Κύπρου από την Τουρκία.

Κι όμως αυτή τη γραμμή την πολέμησαν κάποιοι με νύχια και με δόντια.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, η ηγεσία του ΔΗΣΥ, η μεταπρατική τάξη της Κύπρου που πίστεψε ότι θα

μπορέσει να εκμεταλλευτεί την τεράστια αγορά της Τουρκίας. Για πόσο; Δεν έχει σημασία. Γιατί

γι ́ αυτούς αυτή η πατρίδα είναι κινητή, μεταφερόμενη σε μια βαλίτσα. Αλίμονο για όσους η

πατρίδα είναι αυτή η γη.

Είναι λοιπόν καιρός να ξεκαθαρίσουμε στη συνείδησή μας που μας οδηγούσαν αυτοί οι κύριοι

και ποιος είναι πράγματι ο δρόμος της απελευθέρωσης. Και είναι καιρός αυτό το δρόμο να

ακολουθήσει πιστά λαός και ηγεσία.

Γιατί δεν υπάρχει άλλος.