του Δώρου Θεοδώρου π. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης
Ο Σαββουλλής υπήρξε ένας εμβληματικός πρόσφυγας από την Αμμόχωστο. Γεννήθηκε το 1946 στο Κάτω Βαρώσι. Ήδη το 1974 δηλ. σε ηλικία 28 χρόνων ήταν οικογενειάρχης με 7 παιδιά. Βιοπαλαιστής, είχε μια βιοτεχνία κατασκευής παγωτών, πάλευε για να ζήσει την πολυμελή οικογένειά του.
Ήταν ταυτόχρονα βαθύτατα δημοκράτης και όταν η συνωμοσία εναντίον του Μακάριου και της Κύπρου εκδηλώθηκε πλέον ανοικτά δια της ΕΟΚΑ Β΄, ο Σαββουλλής δεν μπορούσε να παρακολουθεί άπραγος κι από μακριά. Τότε βρισκόταν σε εξέλιξη η οργανωτική προσπάθεια της ΕΔΕΚ, που ιδρύθηκε το 1969 και δεν είχε ακόμα συμπληρωθεί, ιδιαίτερα στην επαρχία Αμμοχώστου όπου οργάνωση ουσιαστική υπήρξε μετά το ' 74.
Ο Σαββουλλής μαζί με άλλους ανέλαβε την πρωτοβουλία και με επιστολή τους στο Γ.Γ. του Κόμματος Τάκη Χατζηδημητρίου τότε, του γνωστοποίησαν ότι θέλουν να γίνουν μέλη της ΕΔΕΚ και να αναλάβουν να οργανώσουν την επαρχία. Στη δεύτερη επιστολή μάλιστα πληροφόρησαν το κόμμα ότι εξασφάλισαν και στέγη για σύλλογο στο Κ. Βαρώσι, μαζί με άλλα 25 άτομα.
Ο Σαββουλλής δεν έμεινε μέχρις εδώ. Στην Αμμόχωστο η ΕΟΚΑ Β΄ αλώνιζε και ζήτησε να την αντιμετωπίσει επί ίσοις όροις. Έδωσαν τη νενομισμένη διαβεβαίωση και πήρε όπλο όπως και τόσοι άλλοι αντιστασιακοί.
Έγινε έτσι στόχος και στο πραξικόπημα συνελήφθη από τους πραξικοπηματίες οι οποίοι τον είχαν για εκτέλεση. Μετά από επέμβαση πρωτοκλασάτου στελέχους της ΕΟΚΑ Β΄, που ήταν νονός του Σαββουλλή, τον άφησαν τελικά ελεύθερο. Υπάρχουν ευτυχώς και τέτοιες περιπτώσεις που δεν είναι άλλο από αναλαμπές ανθρωπιάς.
Η εισβολή τον αναγκάζει να φύγει με την οικογένειά του από το Βαρώσι με πρώτο σταθμό την Ορμήδεια, και σε κανένα μήνα με τα 6 παιδιά του προχωρεί στη Λάρνακα. Εκεί αρχικά μένει στο σχολείο του Αγ. Λαζάρου και στη συνέχεια στο συνοικισμό Τσιακιλερού.
Είναι σ΄ αυτή την περίοδο που τον γνώρισα και συνδεθήκαμε φιλικά. Πολλές φορές ύστερα από οργανωτικές εξορμήσεις σε χωριά και συνοικισμούς με φιλοξενούσε στο σπίτι του και όχι σπάνια, λόγω της έκρυθμης κατάστασης ακόμα, δεν με άφηνε να επιστρέψω αργά στη Λεμεσό μόνος αλλά με κρατούσε τη νύκτα για ύπνο. Σ' ένα σπιτάκι που εμέναν οκτώ ψυχές.
Ο Σαββουλλής είχε και μια οικογενειακή τραγωδία λίγο πριν μπουν οι Τούρκοι στο Βαρώσι. Ο μοναδικός γυιός του τότε, Δημήτρης, σκοτώθηκε σε δυστύχημα τον Αύγουστο του 1974.
Έκτοτε ο Σαββουλλής συμβίωνε με τον αφόρητο πόνο της απώλειας του παιδιού του και τον αγώνα για επιβίωση της οικογένειάς του. Και παρόλο τούτο δεν σταμάτησε ποτέ ν΄ αγωνίζεται και για τον καθημαγμένο τόπο του που ήδη βρισκόταν κάτω από την κατοχή του Αττίλα.
Ο χαμός του γυιού του δεν τον έκαμψε. Ήθελε να κάμει άλλο γυιό, παρόλο που είχε 6 κόρες. Όταν είδα τη γυναίκα του έγκυο ξανά δεν άντεξα και του είπα: Σαββουλλή έχεις έξη κόρες που θα πάεις; Και μου είπε: Θα κάμνω παιδί ώσπου να έρθει ο γυιός. Το έβδομο παιδί ήταν κι αυτό κορίτσι. Η Δήμητρα. Προχώρησε στο όγδοο και τα κατάφερε. Ήρθε επί τέλους ο Δημήτρης και εκεί σταμάτησε.
Ο Σαββουλλής ήταν αφοσιωμένος στην οικογένειά του. Αγωνιζόταν μ΄ όλες του τις δυνάμεις για να μη τους λείψει τίποτε. Και φυσικά, όπως πολλοί πρόσφυγες επαγγελματίες-βιοτέχνες υποχρεώθηκε να κάνει και παρανομίες για να τα βγάζει πέρα. Έκτισε μια παράνομη παράγκα για να πωλεί τα παγωτά του και άλλα προϊόντα. Ο Δήμος Λάρνακας είχε υποσχεθεί ότι θα τους έκτιζε περίπτερα για να τους στεγάσει επαγγελματικά και νόμιμα. Η υπόσχεση πήρε χρόνια να υλοποιηθεί. Οι ανάγκες της οικογένειας δεν μπορούσαν να περιμένουν και ο Σαββουλλής προχώρησε αυθαίρετα. Δεν εκτέλεσε διάταγμα δικαστηρίου για κατεδάφιση, οδηγήθηκε στο δικαστήριο όπου υπερασπίστηκε με σθένος το δικαίωμα επιβίωσης του πρόσφυγα. Καταδικάστηκε σε 45 μέρες φυλάκιση, κι αυτό άναψε τη σπίθα. Ακολούθησαν διαδηλώσεις των προσφύγων ενάντια στην καταδίκη, που είχαν ως αποτέλεσμα την αποφυλάκισή του μετά από 15 μέρες και την επίσπευση της κατασκευής των προσφυγικών περιπτέρων. Έτσι ο Σαββουλλής έγινε εμβληματικό πρόσωπο της προσφυγιάς που αγωνιζόταν και για επιβίωση και για αποτίναξη της κατοχής.
Η κακή του υγεία αλλά και τα βάσανα της ζωής τον οδήγησαν πρόωρα στον
τάφο. Πέθανε στις 8/11/97 σε ηλικία μόλις 51 χρόνων. Άφησε όμως πίσω του μνήμην αγαθή, αγωνιστικές παρακαταθήκες και τα οκτώ παιδιά του που συνεχίζουν τον αγώνα του, προσηλωμένοι και αφοσιωμένοι στις αρχές και τις αξίες του πατέρα τους.
Τις πληροφορίες για τον Σαββουλλή μου της έδωσε ο γυιός του Δημήτρης, το τελευταίο του παιδί που συνεχίζει την παράδοση του αγωνιστή πατέρα του.
11 Σεπτεμβρίου, 2018
