Το μονοπάτι της τιμής, που χάραξε ο Τάσος Ισαάκ, ακολούθησε τρεις ημέρες μετά, το άλλο παλληκάρι της Κύπρου, ο Σολωμός Σολωμού.

Μόλις ο Τάσος αναπαύθηκε στην αγκαλιά της αγαπημένης του πατρίδας, ο Σολωμός θέλησε να δείξει σε όλο τον κόσμο, ότι οι Έλληνες της Κύπρου δεν αντέχουν τη σημαία του κατακτητή να μαγαρίζει τα άγια χώματα του σκλαβωμένου τόπου μας.

Ανεβαίνοντας στον ιστό της σημαίας του εισβολέα, ανέβηκε στο Πάνθεο των ηρώων χιλιάδων ετών ελληνικής ιστορίας.

Με τη θυσία του ο Σολωμός ανέβασε τη σημαία της ελευθερίας και της αξιοπρέπειας στα ουράνια και την κυματίζει από τότε αγέρωχα, όπως αγέρωχα έζησε και έπεσε, από τα πυρά των θρασύδειλων δολοφόνων, του έποικου «υπουργού» του ψευδοκράτους και των στρατιωτών του κατοχικού στρατού.

Κανείς δεν συνελήφθη. Κανείς δεν τιμωρήθηκε. Οι δολοφόνοι και του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, κυκλοφορούν και μαγαρίζουν τα σκλαβωμένα εδάφη μας.

Και η τραγωδία της πολιτικής των οδοφραγμάτων και των λεγόμενων «ΜΟΕ»; Μπορεί κάποιοι, στις «επισκέψεις» στα κατεχόμενα, να έχουν πέσει πάνω σ’ αυτούς τους δολοφόνους.

Είκοσι εννέα χρόνια μετά, ο σπόρος της θυσίας του Σολωμού Σολωμού είναι βαθιά μέσα στη γη και περιμένει εμάς να τον ποτίσουμε με απελευθερωτικό αγώνα.

Για να ησυχάσει η ψυχή του και οι ψυχές όλων όσοι έπεσαν για την ελευθερία αυτού του τόπου.

Γραφείο Τύπου

Λευκωσία, 14 Αυγούστου 2025