Οι μνήμες και οι εικόνες από το Πολυτεχνείο της 17ης  Νοεμβρίου του 1973, από τη μια βαραίνουν τη ψυχή όλων των δημοκρατικών Ελλήνων, γιατί θυμίζουν τη πιο μελανή ίσως, σελίδα της ιστορίας του έθνους μας, αλλά από την άλλη φωτίζουν το δρόμο μας, διδάσκοντας μας πως οι χούντες μόνο πρόσκαιρα κυριαρχούν όταν οι απλοί φοιτητές και νέοι άνθρωποι γίνονται ήρωες και υπερασπιστές της δημοκρατίας.

Η εξέγερση των φοιτητών και άλλων νεολαίων πήρε τη θέση της στο ηρωικό ιστορικό αντιστάσεων που έχουν να επιδείξουν οι Έλληνες στο πέρασμα των αιώνων, ήδη από εκείνο το βράδυ, που ο ξερός, ανατριχιαστικός ήχος από τις ερπύστριες των αρμάτων της χούντας ξεκίνησε το φονικό.

Η ΕΔΕΚ ήταν από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των αδελφών Ελλαδιτών που πάλεψαν για να διώξουν τη χούντα, μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο και καθ’ όλη τη διάρκεια της επάρατης επταετίας και με λόγια και με πράξεις και γι’ αυτό, εμείς οι επόμενοι, είμαστε περήφανοι.

Δυστυχώς, η χούντα των εγκληματιών, «χρήσιμων ηλίθιων» για τα σχέδια των ξένων, δεν έπεσε στις 17 Νοεμβρίου 1973, αλλά λίγες ημέρες μετά που ολοκλήρωσε το αντεθνικό, προδοτικό έργο της, να πουλήσει την μισή Κύπρο στους Τούρκους, τον Ιούλιο του 1974.

Αλλά, εμείς, κραδαίνοντας τις ματωμένες σημαίες του Πολυτεχνείου, είμαστε εδώ, για να ανατρέψουμε τις συνέπειες της προδοσίας των χουντικών, για να απελευθερώσουμε τον τόπο μας, για να ζήσουμε δημοκρατικά, για να μην περάσει ποτέ ξανά ο φασισμός.

Γραφείο Τύπου

Λευκωσία, 17 Νοεμβρίου 2024