Δεκάλογος πιθανών βημάτων που θα μπορούσαv να οδηγήσουν στην επίλυση της κρίσης έτσι ώστε να μπορέσουν οι Τουρκοκύπριοι να επιστρέψουν στις διαπραγματεύσεις.
Ειδικά αφιερωμένο στον Ειδικό Σύμβουλο των Ηνωμένων Εθνών
Το παρόν κείμενο είναι αποτέλεσμα σοβαρού προβληματισμού. Η αλήθεια είναι πως η κρίση είναι βαθιά και δικαίως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την φαντασία μας έτσι ώστε να τα βρούμε ξανά και να αρχίσουμε να κουβεντιάζουμε, ή έστω να συντρώγουμε, λες και δεν πέρασε μια μέρα, λες και τίποτα δεν έχει συμβεί.
Η αλήθεια είναι πως ο ειδικός σύμβουλος κάνει ό,τι μπορεί αλλά όσο ειδικός και όσο σύμβουλος και αν είναι, όσες διαμεσολαβήσεις και αν έχει κάνει στην καριέρα του, η παρούσα κρίση είναι τόσο βαθιά που χρειάζεται τόνους φαντασίας και πονηριάς για να οδηγηθεί στην εξομάλυνση.
Γιατί τα είχαμε σχεδόν βρει. Κάτι λεπτομέρειες υπολείπονταν, κάτι ακτογραμμές, κάποιες χιλιάδες πρόσφυγες που δεν θα επέστρεφαν, κάποιες εκ περιτροπής προεδρίες, η απόλυτη ισότητα των δύο κοινοτήτων, στην τρίχα όμως έτσι, και στο μήκος και στο πλάτος και στο ύψος, κάτι λίγες, μόνο 4, βασικές ελευθερίες, κάτι εγγυήσεις, κάποιες χιλιάδες κατοχικά στρατεύματα, κάποια επεμβατικά δικαιώματα… ψιλά γράμματα δηλαδή. Αλλά και πάλι δεν θέλω να είμαι αρνητική, βλέποντας το συνολικά, γιατί δεν θα πρέπει να στεκόμαστε στις λεπτομέρειες αλλά στη μεγάλη εικόνα, όλα πήγαιναν καλά.
Και τσουπ κάποιοι καλοθελητές αποφάσισαν να βάλουν ζητήματα για το τι θα έπρεπε να λέμε στις επετείους των σχολείων μας. Μα καλά είμαστε σοβαροί τώρα; Δεν συνειδητοποιούμε την κρισιμότητα των στιγμών; Δεν ξέρουμε πως έχουμε να κάνουμε με ταύρο σε υαλοπωλείο και μπήκαμε σαν την κοκκινοσκουφίτσα με το κόκκινο σκουφάκι, στο μαγαζί, για να αγοράσουμε φλιτζάνι για το τσάι της γιαγιάς; Ε το κλείσαμε δεν θα το κλείναμε το μαγαζί; Ταύρος είναι αυτός δεν είναι παίξε γέλασε.
Λοιπόν ας αφήσουμε τις φιλολογίες και ας μπούμε στην ουσία. Ό,τι έγινε έγινε. Τι κάνουμε τώρα είναι το μείζον ζήτημα. Εισηγούμαι λοιπόν κ. Ειδικέ Σύμβουλε Διαμεσολαβητή, τα ακόλουθα. Προσοχή, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να ακολουθηθεί με αυστηρότητα η ιεράρχηση για να σπάσει σταδιακά ο πάγος και να μην έχουμε κανένα ατύχημα λόγω της ξαφνικής διαστολής και ανοίξουν ρωγμές τεράστιες που δεν θα γεφυρώνονται με τίποτα. Μην προκαλέσουμε και θερμό επεισόδιο. Είπαμε με ταύρο έχουμε να κάνουμε και τα γυαλικά μας, όσα απέμειναν δηλαδή, είναι ιδιαιτέρως εύθραυστα.
Βήμα 1ο : Γεμίζουμε τα social media, τις τηλεοράσεις, τις εφημερίδες, στις διαφημίσεις με τη λέξη ΛΥΣΗ. Κεφαλαία, μικρά, bolded, italics, αγγλικά, ελληνικά τούρκικα. Ξεκινούμε τις προτάσεις μας σε κάθε μορφής επικοινωνία με τη λέξη «λύση». Στόχος, η προσήλωσή μας στη λύση. Κάνουμε με άλλα λόγια, μαγικά, πλύση εγκεφάλου… ό,τι θέλετε πέστε το, έτσι ώστε το θέμα «λύση» να εμπεδωθεί. Extra εισήγηση 1η : να σβηστεί η σημαία από τον πενταδάκτυλο και να γραφτεί η λέξη «λύση» και εκεί. Extra εισήγηση 2η : Να χακάρει το κινητό του Τουρκοκύπριου ηγέτη , καθώς και του Ερτογάν (αυτό είναι πιο δύσκολο) και στο screen saver να βάλει τη λέξη «λύση» να αναβοσβήνει όπως τα χριστουγεννιάτικα λαμπιόνια.
Βήμα 2ο: Χαρίζεις στον κ. Ακιντζί ένα παγοθραύστη και τον μαθαίνεις να τον χρησιμοποιεί, με μέτρο πάντα. Για να το πετύχεις, πηγαίνετε παρέα για ψάρεμα φώκιας στην Αλάσκα, έτσι για να μάθει να εκτιμά περισσότερο όσα δεν του ανήκουν και διεκδικεί. Είναι μια έμμεση προειδοποίηση πως πρέπει να κρατά μικρό καλάθι.
Βήμα 3ο : Στήνεις ένα γύρο συνομιλιών, τώρα που προσηλωθήκαμε στη λύση και έσπασε και ο πάγος, σε ένα εξωτικό τροπικό νησί. Μακριά, πολύ μακριά από καθετί ψυχρό, κακό και ανάποδο.
Βήμα 4ο: Για να μην εκθέσεις τον ΠΤΔ αλλά και για να ικανοποιήσεις τον κ. Ακιντζί, μιλάς κατευθείαν με τον Πρόεδρο της Βουλής και του ζητάς να αποσύρουν όλο το πακέτο με τους νέους κανονισμούς των σχολείων Μέσης Εκπαίδευσης, άρα μαζί και το ενωτικό δημοψήφισμα! Αυτό λέγεται διπλωματία. Ούτε γάτα ούτε ζημιά. Αν ο Πρόεδρος της Βουλής δεν δεχτεί μίλα με τον ΥΠΠ, μίλα με την ΟΕΛΜΕΚ, πες τους πως θα ετοιμάσεις στο πι και φι καλύτερους κανονισμούς.
Βήμα 5ο: Γράφεις τον κ. Ακιντζί σε μαθήματα ταγκό. It takes two to tango, λένε, και προφανώς δεν το γνωρίζει και επιμένει να χορεύει μόνος και να κάνει χαριτωμένες πιρουέτες.
Βήμα 6ο: Του αγοράζεις και του διαβάζεις το βιβλίο «Τα 3 γουρουνάκια». Του εξηγείς με απλά λόγια πως κάποια στιγμή πρέπει να πάει να κτίσει το δικό του σπίτι και πως καλό θα ήταν να μην το κτίσει με άχυρα.
Βήμα 7ο: Με τη βοήθεια ψυχολόγων και ειδικών παιδαγωγών, με αργά και σταθερά βήματα, του μαθαίνεις να μοιράζεται τα παιχνίδια του. Μετά τα παιχνίδια ίσως μπορέσουμε να μετακινηθούμε σε άλλο επίπεδο.
Βήμα 8ο : Τον μαθαίνεις να υπογράφει μόνος του.
Βήμα 9ο: Εμπλουτίζεις το λεξιλόγιό του με τη λέξη ΝΑΙ.
Βήμα 10ο: Κανονίζεις συνάντηση στα φαστφουντάδικα, κάπου εκεί στην Λήδρας, μπουκιά την μπουκιά κάπου θα τα βρουν αφού και να διαφωνήσουν στο γεύμα, θα τα βρουν στο ποτό. Εξάλλου η coca-cola, πάει με όλα.
Αν τα πιο πάνω δεν φέρουν αποτέλεσμα, που πολύ αμφιβάλλω, έχω στα υπόψη και δεύτερο πακέτο βημάτων.
Παραμένω λοιπόν στη διάθεση του κ. Ειδικού Συμβούλου.
